Sen Unut Demeden Evvel

Hep yolun başucuna sığınıyoruz
çıkmazından k/aralayayım bu defa,
dilim zehir zemberek
şair tadında ...

Çıkmazında bir mola istasyonu
bir sigara içelim fişlenmeden
yolun sonunda tartalım acımızı
verelim sırtımızı duvara
mutsuz olalım bizde, ne olur...

Sen unut demeden evvel
gözleri kan çanağı
yol kesen bir eşkiyayım
bir sualim var,
ve sen
istediğin sorudan başlıyabilirsin
lakin acının en suskun hali
en ahir yüzüdür
böyle bir zaman...

Ufaktı dünyam
öyle görünürmüş penceremden
Ve ben
çaya ilk düşen kesme şeker tadıyla
sorgulardım hayatı...
Bir karanfili solarken görmedim henüz
ve su testisi olmamışken bu hayatta
sorarım
neden gözlerin bir bana bu denli ağır,
bu denli cam kesiği ?
Söylesene voltadaki ıslığım,
bir olurmu herkezin yüreği ?

Sen unut demeden evvel
bir masal anlatayım sana...
Yüzyıl kadar öncesinde
bir sen bir ben
iki deli yürek yaşamakta
senli tüm zamanlar
sana tesadüftür bilirim
olsun ben yinede sonuna geleyim
sana benzeyen cam güzeli
bir mendil atmıştır penceresinden,
ne çokta bana benzer,
mendili yıllar boyu saklayan adam...

Masalın sonunda vuslat yok
geçmiş zamanda, onurlu bir sevda var.

Sen unut demeden evvel
aklıma düştü
bir film arasında duymuş gibiyim
söylesene
senin masallarındaki güzel insanlar nereye gitti ?

Sen unut demeden evvel
söylenecek o kadar çok söz var ki
söyletme beni...
O değilde
şu karşımdaki ışıl ışıl semt
neden bu kadar sen ?
Hep karanlıkta beliren bir ateşe
çomak sokan ben,
ateşe koşunca,
ölürmü ateş böcekleri sahiden ?

Şimdi sen unut demeden evvel
tüm geçmiş zaman kipleri arasında
edebiyatın lügatına aykırı bu sevda...
aklını senle bozmuş bir şairin
reçetesine merhem değil, unutmak...
daha fazla söyletme beni
üstelik şiirlerimide aldatırım,
unutmak için sevseydim seni...