Sen Üvey Ayrılığı Seçtin

aşkımızla büyürken sen üvey ayrılığı seçtin
madem böylesine sevdin neden üzerime basıp geçtin
nefes alan varlıklarım arasında tektin
bunu bile bile neden sana koşarken beni ittin

gülmeyi hatırlamaya çalışan bir kalpte hala yaşıyorsun
bunu bile bile neden gönlüme doğru koşmuyorsun
sana giden son otobüste beni bekliyormusun?
ben her gece hüzün damlatıyorum yastığıma biliyormusun?

karamsar iki kaşın arasından bana bakmıştın
bu beni bir gün bırakırmı diye düşünürken
o insan seni nefesine tercih etmişken
ardında bir hasta hüzün kaldı sen gitmişken