Sen Uykumdan Öncesin

Amon Ra değsin üşüyen ruhuma;
Hep onu bekledim uyumak için.
Gönlümün mimarı süslü hayallerle,
Telveli bakışlarım dinlensin istedim.

Doğmaz güneş, dokunmaz üşüyen sol yanıma.
Bilirim; yine de seni düşlerim.
Hani, o can evimi sarhoş eden
Pembe bulutlar üstünde,
Uçar gezerdim ya seninle.
Ömrümün simgesi diğer yarım,
Ben yine de seni gözlerim.
Sana olan hasretimdir
Yüreğimde patlayan mayınlar.
Gözlerimden akan sitemli yaşları,
Siyah şarabıma katık yapıp
Aşk diye içerim!
Damla damla...
Yudum yudum...

Biliyor musun?
Sana endişelendiğim gecelerimdi,
Gözlerimi kan karası şarap çanağına çeviren.

Vız gelir bana!
Bedenimi mahkûm eden o zifir karanlıkta,
Bulanık perdeleri kaldıran
Hep bir ziya var sevgilim.
Seni görebildiğim,
Dokunabildiğim,
Çay karası gözlerine daldığım
Rüyalarım var.
O kış sabahında ayaklanışının,
Zamansız gidişinin isyanı var.
Durmaksızın saldıran eli hançerli hainlerin
Yüreğimdeki kavgaları var.
Benliğimin sorgusunda
Yudum yudum eriyişim var.


Ne yapsam ne etsem bilemiyorum...
Silinmiyormuş ki yürekten
Ve tek cümleyle dudaktan...
Yalnızlığın simgesidir sensizlik.

Benim kadar candan, derinden
Hangi gönül hissetti?
Hangi ruh duydu sesini?
Ondandır belki öfkelenmeyişim.
Sinirlerim sus pus;
Çünkü sonsuzluğa yenilmiştim!

Yine hülyam oldun bu gece,
Işıl ışıl sessizce...
İyi geceler sevgilim!
Sen uykumdan öncesin...


Yıldızlar şahit ki her gece seninleyim,
Yalnızlığımda seninle ısınırım bir tanem...
Ve bilirim; bu şehirde değilsen,
Başka şehre aydınlıksın sevgilim...


O yüzden buhar olup uçuşuna kızmam,
Bulutlara yenilmişim...
En şanlı namımdır yalnızlığım,
Çünkü zaten, hep senli hayalimle
Tek yaşardım...

Neyi kazandın yerime?
Değdi mi gittiğine?
Değdi mi be sevgilim
Beni kaybettiğine?