Sen Ve Ayrılık

Biliyorsun yarımım ben
Ne bir söz tamamlamaya hacet eder
Ne de bir tutam sevgi...




Biraz ürkek yanımla yaklaşıyorum sana bu sefer
Korkuyorum çünkü
Yine kirpiklerime ayrılık yaşlarını sürmenden
Ve vakitsiz gidişlerinle beni öldürmenden

Satırlara çizdiğim seni göremiyorum artık
Gitmişsin ardında bir veda mektubu bile bırakmadan
Oysa ben ölmüşüm haberim yok
Ne varsa boş odamda yakıp yıkıyorum
Kapılar gidişine kapalı
Ve nicedir susuyorum benliğime
Sokaklarda gölgeni kovalıyorum
Her gelene soruyorum
Her geçene


Yoksullaşıyorum
Fakir ekmeği umut ediyor
Ve ben seni
Seni diliyorum her gece
Sana kuruyorum tüm düşleri
Uykusuzluktan seni göremiyorum
Duvarlar üstüme düşüyor
Karanlığınla boğuluyorum


Saçların hangi şehrin rüzgarlarında süzülüyor
Söyle bende geleyim yanına
Beraber izleyelim güneşin batışını...


Bir tutam nefesim olmuyorsun
Kaçıyorsun bir şehir öteye
Seni bulmak için satıyorum her şeyimi
Ceplerim bomboş
Sadece sana sunduğum bir aşk var ellerimde
Adım atsam yalnızlık
Adım atsam sensizlik
Ve ben gidişine ölüyorum
Ve sen yoksun

Bu şehir de sensiz bir akşam daha düşüyor gözlerime
Baharı yaşarken
Sonbahara düştüm gidişinle
Katiller kiraladım seni öldürmeleri için
Belki öldüğünü bilmek bir nebze su serperdi yüreğime
Yoksun işte
Hangi şehrin
Hangi bilinmeyeninde saklısın
Hangi sevgilinin gözlerine yanıyorsun


Ne varsa sana küstüğüm
Bir dilenciye teslim edip
Saatlerin tam da gidişine durduğu vakit terk ediyorum
Sana mahpus bu kenti
Bir köşe başında durup seni dinlemek istiyorum son kez
Son kez göresim geliyor seni
Ve kenarı yanık resmin düşüyor ellerimden...



Müebbet giydirilmiş bir mahkumum artık...