Sen Ve Ben

yine kaçıyorum habersizce kendimden
en derin rüyaların izinden
zihnimde yaşıyorum ben
dirilen resimlerin saçıldı gökyüzünden

deniz tuzlu ve siyah
gözümden akan sen gibi
ağlarım yalnızlığın tokadı ile
sevmediğin o çocuğum ben

sahte seraplarla oynuyorum
küçücük dünyada
kocaman çocuk ben
yalnızım
hıçkırıklarda boğulan anılarımla ben


şimdi baş başayım
karamsar gökyüzüyle ben
penceremde ağlayan gökyüzü ile
sonbaharda yalnız ben


olsun zaten zamanı geldi
dökülecek ömrümden yapraklar
ıslak ıslak düşüyor takvimler birer birer
gönlüme düştüğün gibi sen


ayrılıyor sevimsiz ilkbaharda
nazlı tohum ve toprak
ayrılık kaçınılmazmış
tıpkı ben ve sen