Sen Ve Ben

Sen ve Ben
Ben
Gözlerin gülüyor farkındasın;
İçinde bir telaş, bende coşkular,
Bir gülücük içimi kor gibi yakar,
O an söylemek isteyen dudaklar,
Ne sen ne ben, hiç bir kelime,
Sadece bakarız o anda gözlerimizle,
Ve sehpa dağ olur aramızda.
Özlem dolu, hayal dolu dert dolu,
O an aşmak istercesine.

Taa uzaklardan gelen, nurlu bir yolu,
Dayanacak ne hal kaldı...
Ve sesiz bakışmamız ne kadardı,
Saniyeler, dakikalar ve sabaha kadardı,
Ne kelimeler ne sözler;
Sadece anlaşıyordu; anladığı dilden,
Kalpler, eller ve gözler...


Sen
Lal olmuş dillerim dökmüyor hece,
Ben duyguları kurşuna dizmişim yıllar önce,
Ne anlatıyım ki sana dilim döndüğünce şairce,
Bir garip kulum doğmuşum;
İşre zehmeri ayazlı bir mart gecesinde,
Yıllar benden ben yıllardan;
Bezmişim yaşayıp gidiyorum,
Kendi halimde öylesine,
Bakma yaşımın genç olmasına gözlerimin güzelliğine,
Ben yıllar önce kaybettim gözlerimdeki feri.
Yoksa ne Meleğim ne de peri...

O gördüğün resim;
Ruhsuz yalnızca bir kemik birde deri,
Ne kadar uğraşsam da geri getiremem,
Ne yılları, nede giden gençliğimi,
Bilirim sol yanında bir volkan kaynar,
Ama inan bu volkan senide beni de yakar,
Boş ver deşme neşter değmemiş dertlerimi
Bırak acılarımla kalayım eğer bu dilekse,
Evet ben deliyim hem de zır deli,
Bir bir düşer takvimden yapraklar gönül yurduma,
Doğmadı güneş!,, doğmayacak kıraç topraklarıma,
Ne kadar da umut eksem hep ayaza çalar,
Büyümez çığ düşer üzerine,
Asildir yüreğim bir kardelen gibi;
Hep bekler secde edeceği hercaiyi,
Henüz mevsim kara kış bahri göremedi,
Bu kardelenin yok mu zannedersin özlemleri,
Hele nasıl özledi eli dolu kapıya gelen bir eri,
Ve gözlerini süzerken; yaptığı yemeklerinden yediğini,
Salondan ta en mahreminde gezindiğini....
241020-0927.SAFBAL