Sen ve Ben ki

Ben biçareyken,
Sen bir kartaldın gökyüzünde,
Ben bir maraba iken,
İmparatorluğunda sefa sürerdin sen.

Su tanesi bile değilken ben,
Nehir olup taşardın sen,
Uçmayı denerken yüreğim,
Semalarda cirit atardın sen,

Göğün girdabında buhar olan bir taneyken ben,
Yağmur olup arzı rahmete boğandın sen,
Hani karanlıkta bir mum ışığı iken ben,
Karanlığı yırtıp aydınlığa koyan güneştin sen.

Ben bir köle idim uçsuz bucaksız krallığında
Oysa sen,bir sözünle baş alır,baş verdirirdin,
Ve ben prangaya vurulmuş yüreğimi taşırken,
Ah sen!Kanatsız bir azraildin ve ölüm bendeydi.