Sen Ve Kalemim

Sevgiye susamış,aç bir kalp paylaştım seninle
İçine sevgi,mutluluk koydun ama bana vermedin
Senden alacaklıyken bile şikayet etmedim
Çünkü bendeyken çok mutsuzdu o kalp

Ben hayatta en çok kalemimi sevdim
Sen geldin sen de kalemimi sevdin
Beni de kendine aşık ettin
Şimdi kalemim de sensin kalbimde

Kalemi kağıda koyup " O " yazamıyorum
Ne yazmaya çalışsam " SEN " oluyor
Bazen aklımdan gitme diye gözümü açamıyorum
Bazı günler sabah bile olmuyor.

Adını sen koyduğum yedi günüm var artık
Her güne aşkla uyanıyorum
Kalemi kağıda daha sık koyuyorum artık
Ne yazsam yine "SEN!" oluyor

Hiç şikayetçi değilim bu durumdan
Çünkü ikinize de aşığım
Yıllarca o kalemin seni aradığından
Her cümlede "SEN" olmasına alışığım