Sen Ve Men

Umutsuzluk afakımı sardığı zaman,
Hâdim-ül Lezzat oluverir aşkın...

Anki düşüverir gözlerin gözlerime,
Ve ben ölümle yüz yüze,
Bim-i cân değildir bu,
İnan ki, bu sensizlik korkusu...

Yaratana olsaydı sevdam,
Olmuştum ya evliya ya âlim,
Ben ki sana dil-dade,
Sen ki bana hasmane...

Künun men kan revan içinde,
ve ente, mer'a önünde tereccül etmekte...