Sen Yok Değilsin...

Sen miydin,yoksa gölgen miydi geceme yansıyan
Boynu bükük cümleler kurar oldu dilim
Geceye bıçak geçirdim
Uçurumlar yok artık
Sen yoksun yüreğimin yosunlaşan karesinde



Sevilerin var senin yitirilmeyen
Duaları kaldırdım ben dilimden
Maviye kan kustu her çığlığım
Prangalara vurdu,kaldırımları süsledi her acım
Her seferinde ezildim çiğnendim !
Yılmadım tükenmedim sen yoktun çünkü
Olmayışına dayandı yıkık bedenim
Olmayışında güçlendim ve olmayışında gecelere nöbetçi kaldım !



bitmemiş bir türkü
bitmemiş bir yaşam
bitmemiş bir umutla yaşadım yaşattım



Ve dinle;
Uyku yok gözlerimde
Bağdaş kurdu hüzün benliğimde
Avaz/avaz bağırırken kendim bile uzakken çığılığıma sana nasıl ulaşsın
Gecenin karanlık eteğinde kullaklarıma oturdu her söylediğin hece
Kirpiklerime ince yaşlar işlenince
Aşka gönül boy eğdiğinde
Adını unutmadı yürek !
Geceler başıma üşüşünce...



Bir çocuk gibi iç geçirdim
Hergüne irkilerek açtım gözümü
sen yoktun olamayışınla uyandım !
Ve sonra sorular ;
Gözlerin buğlumu eskisi gibi ?
Yalanların yeri yok mu yüreğinde yine ?
Saf ve temizmisindir ?
Susma...



Sorularım yanıt bulmuyor şiirimde
Yanıtsız sorular boynu bükük kelimeler altında ezilen bir şiir daha yazdım sana
Ve ben giderken;
Sen yok değilsin varsın
Sen kalemim kâğıdımsın
Sen okuyamadığım şiirim
Sen yazamadığım imgem
Sen benim yaşanmamış şehrimsin
Sen yok değilsin !..