Sen Yokdun

Kaç kereler yoktun sen
O soğuk ve ayaz gecelerde
Yokluğunla avuttum kendimi
Avunduğumu zannederek
Kaç kereler ağladım sensizliğime
Çaresizliğime yakardım
İsyan türküleri söyledim
Bağıra bağıra
Ama hiç duymadın
Sen yoktun
Lanet olası yaralarım
Hiç ama hiç kapanmadı
Her gece kanadı durmadan
Hani yaktığın mumlar vardiya
Gelirken
Umut ışıkları hayal damlaları
Söndüler birer birer
Giderken kırdığın kalbimin
Parçalarıyla kestim bileklerimi
Öldüm bir imla hatası gibi şiirlerin kollarında
Ve astım kendimi
Günahkâr bir hayat ağacına