Sen Yokken

Uzaklara kaçtım haberin yokken
kandırmak için
içimdeki sen diyen çocuğu
lâkin ne mümkün
sen olmayan bir an olmadı ki gönlümde

Uykudaki aşk devi uyandı aniden
sen yoktun
yüreğin vardı yüreğimde
ve ben seninle boy verdim
karakışın beyaz örtüsü altında
sıcacık gönlünün bir köşesindeyim
ruhumdaki çocuğu emziren cennet sinelerinde

Dokundum, ürperdim
ürperdikçe büyüttüm sevdamı sessiz sedasız hüzünlerde
ilkbaharı kar altında bekleyen ekin misali
doydu yüreğim bereketli sinende
ve sen emzirdikçe aç gönlümü
büyüdün, çok büyüdün
sevdan boy verdi yüreğimde

Uyuyan duygular depreşti sen yokken
istemedim uyanmanı
çünkü; sen uyanınca kasırgalar inletirdi coğrafyamı
uyudun yüreğimin köşkünde
çok büyüdün
uzaktın lâkin
bir öpücük mesafesi vardı arada
ve ben her gece
doyasıya öpüyorum seni
İnan ki; içimde çok büyüdü aşkın
sen yokken...