Sen Yokken...
Sen yokken ellerim yoktu
Yoktu dilim, ağzım, ayaklarım, uzuvlarım
Sen yokken ben yoktum...
Sen yokken toprak susardı buluta,
Sen yokken ağlardı bulut toprağa...
Yoktu gözleri duvarların.
Uçmazdı yapraklar mevsiminde.
Açmazdı çiçek cesaret edip de...
Sen yokken hayat yoktu.
Yaşardı doğa nefessiz...
Sen yokken gelmezdi balıklar oltaya.
İntihar ederdi kuşlar.
Kanardı tüm denizler, vururdu kıyıya.
Sen yokken ses yoktu.
Ölülerin cennetinde boğulmuştu tüm notalar.
Melekler çalmışlardı
Tüm ?do? ları ?re? leri ?mi? leri...
Sen yokken sen yoktun işte...
Ah!
Sen olabilseydin tüm yokluğuna rağmen;
Güneşi kardeşleriyle barıştırır,
Geceye doğdururdum...
Ah!
Ne güzel
Sen varken gece olmazdı işte...
yokluğun türküsünü bu kadar güzel anlatan şiir varsa da şeyma sultan kocaoğlunun şiiiri tat verdi..tşk.
okumak için geç kalınmış bir şiir :) 😎😎
" Sen yokken sen yoktun işte... Ah! Sen olabilseydin tüm yokluğuna rağmen; Güneşi kardeşleriyle barıştırır, Geceye doğdururdum...
Ah! Ne güzel Sen varken gece olmazdı işte..."
Yüregine saglık Seyma arkadasım. Tebrik ederim👍
müthiş bir finalle bitirmişsiniz. Tebrikler
ne denebilirki bu da ayrı bi değer bu aşk dediğin harbi çok güçlü bi duygu kimi hayat diyor kimi inanç kimi kabus yada ruya herneyse işte çok güçlü olduğu kesin yoku var edip var olanıda yok edebılıo ya hayranım ben o duyguya bunun farkına varabılmen ve yazman çok güzel hislerin ve yolun açık olsun sevmeye devammmmm : )