Sen Yoksun Ki...

Sen bahar getirmiştin içime,
Kalbim, seninle çiçek açtı.
Şimdi bir bak halime,
Eser kalmadı o bahardan.
Yapraklar düşüyor kalbime,
Sonbahar yaprakları...
Artık yeşermez kalbim!
Niye mi?
Sen yoksun ki...

Yıllardır sızlanan gönlüme
Gülmeyi sen öğrettin.
Sen varken ıslanmıyordu ruhum
Kalbimin gözyaşlarıyla.
Artık gülmez bu yürek!
Niye mi?
Sen yoksun ki...

En zor anlarımda
Ellerimden sen tutmuştun.
Hep sen çıkarmıştın beni
Saplandığım karanlık çukurlardan.
Bak, şimdi terk edildim,
Çaresizim...
Artık çıkmam ben burdan!
Niye mi?
Sen yoksun ki...

Bence sevmeyen insan ölmüştür,
Ya da sevilmeyen.
Tam ''öldüm'' derken sen hayat verdin bana.
Galiba yine ölüyorum.
Artık hayat bana yaramaz!
Niye mi?
Sen yoksun ki...