Sen Yoksun ya Şimdi

sen yoksunya şimdi
yüreğim tüm lisanını kaybetti gidişinle
özlemlerim feryadlarıma asıldı
sevdam yokluğunla virane oldu şimdi
kelimelerim boğazımda boğuk bir saz teli
hasretinin prangalarıyla çığlık çığlığa
sen görmüyosunya beni bak ölüyorum şimdi
kalbimin dehlizlerine gizlemişken aşkın tüm dilini
bak nasılda sildi gizemini yokluğunun sessizliği
sen yoksunya şimdi
gidişinle öldü gönlüm
şimdi ayrılık vakti
şimdi gitme vakti
sen vazgeçtinya benden
bende vazgeçiyorum
şimdi bizsiz kaldıya bu dünya
vazgeçiyorum dünyanın neşesinden sevincinden
vazgeçiyorum gülmekten eylenmekten
hepsi senin olsun şimdi
nasılsa gidişinle bitti bu dünyanın tüm güzelliği
sen gittinya şimdi
ellerini tutan ellerimden vazgeçiyorum
o güzel gözlerine bakmaya doyamayan gözlerimden vazgeçiyorum
her nefeste adını sayıklayan dilimden
sesini her duyduğumda hasretinin yankılandığı kulaklarımdan
ve seni unutamayan aklımdan vazgeçiyorum şimdi
sen gittinya şimdi
seni sevmiyorum sana aşığım demekten
hasretine dayanamayıp sana koşan ayaklarımdan
vazgeçiyorum seni seven yüreğimden
seni sevmekten değil ben benden vazgeçiyorum şimdi
seni seviyorum
vazgeçemem senden
yokluğundan can çekişiyo da olsam söküp atamam seni benden
vazgeçemem hayallerimi süsleyen hatıralarımdan
yırtıp atamam resimlerini
yıksada beni sensizlik
yok sayamam bendeki seni
oyüzden senden değil ben benden vazgeçiyorum
bitmek tükenmek bilmeyen hasretini avuçlayıp
yıkılmış yüreğime sarıyorum
seni seviyorum
umarım mutlu olursun şimdi
bak ben ölüyorum