Sen Yoktun

sen yoktun...
kaşına uzayan perçemin
aynada kazınmış kısmıyla avundum yokluğunda sevgilim...
camın önünde ki
o çok sevdiğin gül ağacının kokusunu çektim cigerlerime
sana sarıldım saydım
yanındayım sandım
gitmedin
gitmeyeceksin dedim
kandım!

sen yoktun...
yüzünden düşen o bin parça bile
hep aynı yerinde kaldı sevgilim...
tek bir tanesine bile dokunamadım
esen rüzgar
basan yel
hiçbirşeyin gücü yetmedi
sen yoktun
onlar ise hiç gitmedi!

sen yoktun...
yağmur taneleri kurşun misali saplanıp kaldı pencereme
şimşekler hergece çakmak yerine çatışıp durdular
ben ise seni aradım hecelerde
hecelerin bile bittiği o yerde;
sen yoktun sevgilim...