Sen Yoktun

Sonrasında,
Kapıyı çarpıp gitmişti..
Sokak adlarında aradık
İmzasız mektuplarda bir de..
Farkında olmadan
Alıştık yokluğuna,
Alıştık
Kanayan
Yaramıza..
Yalınayak çıktık geceye
Bileklerimize kadar kahkahaya boğulduk
Sen yoktun..
Sokak çalgıcılarına sorduk
Simitçilere, ayakkabı boyacılarına
Dükkanların vitrinlerine sorduk,
Maske takan herkese sorduk
Farkında değillerdi yokluğunun.
...
Kollarında bırakıp geceyi
Naralarla sorduk
Cevap veren olmadı.
Yaşadığın aşklara sorduk.
Eski dokunduğun ellere dokunup
Belki gözlerinde buluruz diye
Baktık,
Sen yoktun..
Dalından sıyrılmış
Yapraklarla süslenen mevsimlere sorduk,
Çıplak bedenlerin altında eriyen,
Sakalları batan adamlara sorduk.
Deliliğe gizlenmiş
Sessizliğin içindeki sırlara,
Duvarların renginden başlayıp da
Öfkenin doğurduğu her bir öfkeye sorduk
Sen yoktun..
Ve bir daha gören olmamıştı...