Sen Yüzüm

Gözleri ile ışık saçan adamları severim .
Gözleri ile ışık olanları daha bi ayrı .

Kalbi ile şiir okuyan adamları da severim .
Kalbinde şiir olanları daha da ayrı ..

Gidip gelmelerim arasında
Duraklarına rastlamıştım ;
Zamansız bi yolculukta .
Gözlerini çevreleyen ateş parçaları düştü .
Gökyüzüm ,
'sen'yüzüm oldu bir anda ..

İçimde yalnızlığın kalelerini bombaladı sesin .
Ve geceye umutlar filizlendiriyordu gülüşlerin .
Kim bilir belki de ilk kez 'ben'li dalıyordun ,
tenden bozma düşlerine .

Yine yazıyordu şairler .
Yine okunuyordu şiirler , hissedebilen yüreklere .
Ama sanki ..
Arif daha kolay söylüyordu sevdasını .
Nazım daha iyi anlatıyordu yorgun aşkını ;
Seni açıp okumaya başladığımdan beri ..

Hissediyordum sevgili .
Gecenin orta yerinde bi adam vardı .
Işıklar saçıyordu , en bi sevdiğimden .
Şiirler okuyordu kadınına .
Her hece , her cümle 'aşk' olup ,
Yanıyor ve kül oluyordu kadının yüreğinde ..
Biliyordu kadın , toprak olur yine okurdu adam .

Hissediyordum sevgili .
Gecenin orta yerinde bi kadın vardı .
Serptiği mısralardan , gökyüzüne şiirler asıyordu .
Ve kafiyelerden bozma bir 'aşk' bırakıyordu adamın avuçlarına .
Lakin , şiir ellerine düşünce yanmadı adam .
Ateşi alınmış bir şiir mi diyecekti ;
Alev alev yandığını gördü kadının ..

Şimdi desem ki sana , tüm mısralar yüreğimde ateştir .
Ve toprak , senin ellerindedir ..
Lakin yanmak bir 'sen' uğruna ;
En güzel ibadetimdir ..