Senbahar Mevsimim 1

Ben,

dalgaların köpürüşünü izledim çırpınırken.

Kaç gece,

yenik düştü yıldızları saymaktan gözlerim.

Önce,

bir umut büyüttüm kendi kendime.

Bir sabah,

göğe bakarak silkeledim mutsuzluğumu.

Çünkü,

umuttu hep göğü sevmelerim.

Umudumu,

yüreğine asmaya geldim ben sevdiğim...

Uzaktım sana uzaklar bana yakınken,

kaburgamın altındaydı tüm sevinç kelimelerim.

ve kirpiklerin sevgili,

bir şiirin hüzünbaz dizeleri gibiydiler,

bir pencere aralığıydı her göz kırpışın,

birden yağmura durdu tüm şehir,

sen benim umuda açılan penceremdin,

toprak kokusu serinliğimdin yüreğimde.

Yağmurumu,

bulutuna sormaya geldim ben sevdiğim...

Her renkten biraz sustum oysa,

siyahtan aşırı fazla.

Bir akşamüstü türküsüydü dilimin ucundaki,

yüreğimde büyüttüm yaşanmışlık öyküsünü,

bir yol vardı sevdaya dair çizilen,

ve o bütün yollarda durağım Sen'din.

Kokunu,

içime çekmeye geldim ben sevdiğim...

Hep gök bildim yüzünü,

gülüşlerinin resmini yapıştırdım gözlerime.

Ne vakit aşsa boyumu umudum

dağ yaptım toplayıp tüm incinmişliklerimi,

sokağını inletirdi sesim.

Usulca,

bayramlıkları giydirirdim gönlüme.

Bir bakışın,

bin duyguya bölündüğü duygudaydım.

Yutkunarak yudumlardım acıyı,

notlar biriktirirdim ömrümün satır aralarına,

nasıl incitmişsem artık kendimi,

affedemezdim.

Sızımı,

ömrüne dökmeye geldim ben sevdiğim...

Ben ki umuduydum yaşamadıklarımın,

bu yüzdendir dili keskindi cümlelerimin.

Giderdim,

hiç hak etmediğim bir acıyı evim bilmekten.

Ben bu hikayeyi,

bir saksının içine sığınıp da,

mutluymuş gibi gülen çiçeklerden dinlerdim /

Tüm söylemlerin ötesinde bir yerdeydin çünkü sen,

bağdaş kurmuşluğun vardı içli bir türkü gibi bağrıma,

yoluna iki kere rampa örülmüştü hislerimin,

ve epey olmuştu kıyameti kopmayalı mevsimimin.

Yaprağı,

rüzgara sormaya geldim ben sevdiğim.