Sende Kalsın Dorya

bazen
dudaklarım gardiyandır dilime
yol vermez sözcüklere
gün olur
ne ferman dinler ne gardiyan
dökülür duygularım ak kağıda sessizce...
bu gün günlerden yine sen Dorya
bak
sana yazmak istiyor kalemim yine ...




el kadar çocuktum
babam yatılı okula bıraktığında
gitmeler büyüttü beni en çok da
acının engebeli coğrafyasında



gitmeler ki
hep özlemlere gebeydi kalanda
sınandı özlemin gücü
umarsız sancıların tuzağında
sevdanın örsünde dövülürken yürekler
çifte su verildi acıya
çelikleşti
kurşun bile işlemez oldu sonunda...



sevdalar ki
yüksek ökçelerle yürümektir
yaşamın
arnavut kaldırımlı dar yokuşlarında
kırılmayagörsün bir kez
onarmak çok zor
çok zor Dorya...



ve ömür dediğin
bir kaşık bal, gerisi zehir
biraz Zühre çokça Tahir
altı hüzün, üstü mutluluk, arası şiir
şiirimsin Dorya...



hani yıllar önce
bir şey istemiştin ya
vermezsem içime dert olacak yoksa
şu bir tutam gümüş saç telim
artık sende kalsın Dorya
bak ördüm üç boğum
kim bilir...
belki bir gün
ayraç yaparsın kitaplarına ...