Sende Ki Ben

Kaybettim ilk kez benliğim severken
Hayat değil
O oldum
Sevmeyi denedim onda ki beni
Ben bile sevemedim kendimi
O alımlıydı güzeldi
Bense sade ve düz
Onun pamuktan elleri ve yanakları vardı
Benim kilerse taştandı
Gözleri insanın için ısıtmaya yeterdi
Bir katre alevdi sanki bakışları
Hayatı çarpsam bölsem o çıkardı
Ha bir eksik ha bir fazlaydı
Geceleri uykuma ışık tutan hayallerim olurdu
Hayatta en umutsuz kaldığım an
Parlayan umudum olurdu
Ama onda ki ben sade ve düzdü