Sendelemeden Düştüm

Sen çoktan ele yar oldun.
Kalbin şimdi,
Mutluluğa kanat çırpıyor.
Benim de,
Yalnızlığa,
Issız gecelere,
Soğuk kaldırımlara,
Ve ıslak yastığa...
Mutlusun değil mi?
Tabii mutlusun.
Benimki de soru...
Ne yaparsın işte,
Kalbimin parçaları her bir yana dağılmış,
Toparlayamıyorum.
Sendelemeden düşürdün beni.
Nefes alamadığım saatlerde,
Biliyorum kokunla sarhoş ediyorsun onu.
Neyse...
Benden aldıklarını da mutluluğuna kat.