Senden Aldığım Dem/ Bana Yeter Yem

artık diyorum ki
insan nasıl bir varlık ki
darda zorda kalınca
hep dili kaygan zeminde
öğrendiğim hep bu temelden

güzel sözler yazamam
uzaksın
canımsın
yokluğumsun

piknik yaptığın
yere serdiğin güzeller
aşk denizi salmışken
hayranların varken...
bilirim insan aklı tilki huyunu
dikili durmanın hayretindeyim
bana dönme sana yakın onlar

sen senin zorun olmadımsa
hülyalarındır söyleyenim
benimde kuşlarım vardı
şimdi sana kusmuşler
haberin var mı

uzakta tene ayıklıyor
yüreklerine..
bazende gözetliyor gözleri
yoluna çiçek açan

aşkı ilan servetine bağlanan
her dem vurduğun cicili söze
övgülerle biteremediğin
o sen değilmisin ki
kimseleri adını sevdiğin
maşallahın var

bana baktığından kelli
yapılanı bana söylerken
ne yaptığı düşünürdün
bilmem ki
kendine böyle eziyet yapma
ruhların kuşları bile isyanda

biliyormusun
şiirlerime acıların kattığın
uzaklığı
anlamazların diline inat ettiysen
bu benim anlaşılır gerçekliğim ..

seni okuyamadımsa
okuyan okusun
vallah
billahta
bu memleketin havası
müşterisi bol
sözü bol
bol olmayan özü

senden aldığım dem
bana yeter yem !
_ sen sen benim dünyamı geçtin
özümsün, evrenselim, emelimsin

)(O kadar uzak okyanus/ beni denize atın balıklar yesin.. ve balıklar yeminize bakın...)(
kara sevda başıma saldığından kelli kekeme dip-notlarına bir uğur geldi./ radio sesinde algilama sorunu var.)
())(...
11 Haziran 11 Karataş