Sendeyken Nasıl Kendime Gelebilirim Hiç Bilmiyorum

dün bir yıldızımız olmuştu.
adını koyamamıştık.
bizi takip etmişti.
mutluluk getirmişti -bir an bile olsa-
sonra ellerimiz ayrılmıştı.
yıldız da yok olmuştu.
öyleydi işte.
ayrılmamamız lazımdı.
hep yanımda olmalıydın.
gitmemeliydin.
gittin, heryer sen kokmaya başlamıştı.
sinmişti işte kokun üstüme.
bak bugün ne haldeyim.
görmedim seni.
tenim kaleme dokunmaya korkuyordu.
elimden düşecek diye.
yok yapamıyorum seni görmeden.
kokunu almadan.
olmuyor.
gözyaşlarım meydan okudu, gülücüğe.
şu saatten sonra öpücüğün kendime getirebilirdi beni.
artık gelemeyeceğim herhalde kendime.

- Kendine gel.
Sendeyken, nasıl kendime gelebilirim hiç bilmiyorum.

Sen gel bana.
gel ki.
ben kendimde olayım.
sen bende ol.
kal işte.
evin yokmuş gibi.
sahiplen.
razıyım sana satmaya.
kalbimi.