Sendin

Gölgesizdi bedenim ruhum kayıp bir çocuk

göğün göğsüne kilitlemiştim tüm sevinçlerimi

incinmiş yüreğimi geceye dikip

göz pınarlarımı uyutuyordum yalancı baharla

dahası...

kapatmıştım yüreğimin kapısını penceresini

her yeni gün dünün diğer güne yansımasıydı

hayat anlamını yitirmiş, rengi solmuş bir kitap ayracı gibiydi

Sendin Yaşam...

ve tozlu raflarda gün ışığı gizliydi

gizlenmiş bir çift göz mavisi suları taşıyordu ellerime

adımlarım üşürken kendime, gün dağlarında güneş asılıydı oysa

ve sen rüzgarınla kucakladın benliğimi

bir nehrin yatağını bulması gibi,

bir ağacın yeniden yeşermesi gibi

gözlerin bir yol çizdi kalbimin yüzüne

yol ki yeşil patikalı maviliklere çıkan,

dahası sevdiğim

365 gün biz bayramı yüreğime...