Senfoni

I

merdivenleri tırmanıyor yalnızlık
kollarında ölü kalplerle

kalpleri kırıyor yalnızlık
boş vaatlerle

sığ denizlerde boğuyor yalnızlık
kağıtlarla, kalemlerle

oysa ölüyor yalnızlık
tanrı ile el ele

II

merdivenleri tırmalıyor kalabalık
ensesinde nefeslerle

beyinleri yoruyor kalabalık
tok seslerle

derin sularda yüzüyor kalabalık
ümitlerle, heveslerle

oysa yaşıyor kalabalık
kıçında bir parça
pamuk ile

III

insanlar istiyor kalabalık
insan istiyor yalnızlık
ama ne ile?