Seni Ancak Toprak Anlar...

ey kanadı kırık kuşlar gibi
rüzgarlara teslim olmuş
ey çaresiz, biçare gönlüm
daha ne kadar dayanacaksın
ölümcül sevdalara
gelmeyen mektuplara
çalmayan telefonlara.
bu inat niye?
bak pınarların kurudu
çorak topraklara döndü yüreğin
bu yanmışlık, bu susamışlık
soluksuz bırakmadan seni.
kendine gel ne olur !
bırak bu köhnemiş düzen
sahte ışıklarında gizlenen
bu kahrolası şehir onların olsun.
anlamadılar işte, aşkının dilinden
ifade edemedin bir türlü
seni bir tek kara toprak anlar
kimleri saklamadı bağrında
seni de anlar
toprağın bol olsun.