Seni Buldum Ama...

Rüyalarımda yaşattım seni bunca yıl.
Toz kondurmadım saçının teline.
Dünyadaki tüm gülleri serptim de kokladım tenini.
Geceleri sana ayırdım en parlak yıldızı.

Sen kulağımda kalan en güzel sesdin.
Gözlerimdeki en güzel serap,
yüreğimin anahtarını giderken alan,
dünyamı hınca hınç dolduran,
sen benim dünyamdın.

Ağlamalarımın,gülmelerimin anlamı,
kalktığımda güneşe merhaba dememi sağlayan.
Bastığım yerlere anlam katan,
rüzgarın esintisini fark ettiren,
varlığımı hissettiren.
Sen benim varoluşumun manasıydın.

Seni aradım her gün...
Güneşten önce kalktım çoğu zaman.
Dualarıma kaldığım yerden devam ettim...
Batan güneşle bitirmedim umutlarımı.
İsyan etmedim, şikayet ettim seni,
o parlak yıldıza,

Seni gördüğümde anladım, ...geçen zamanı.
Yaşlandığımın farkına vardım.
İlk kez gördüm saçımın bu kadar beyazladığını.
yüzümdeki çizgilerin derinliğini.

Hatırlattın bana, sensiz yitip giden yıllarımı.
Bu gün bir başka üzüldüm, seni bekleyerek geçenlere.
Zamanın umurunda olmamışız, çabuk harcamış ikimizi.
Evet... şimdi kahrolma zamanı,
şimdi yürekten ağlama zamanı.