Seni Çok Özledim Annem

Yokuşunda bitmişim hayatın,daha küçücük bir çocukken
Solmuş benzim,sararmışım sonbaharlar gibi
Doğarken kaybetmişim yüreğimin yarısını, bilememişim
Anne diyemeyecekmişim ömrüm boyu bir kadına
Sırf beni dünyaya getirmek için gitmişsin ya öteye
Bak şimdi ben ne yaparım sensiz bu avare yaşamda...

Yokuşunda bitmişim hayatın,daha küçücük bir çocukken
İçimdeki bu boşluğu kimse dolduramamış senden sonra
Kimse sıcak bir kâse çorba vermemiş senin şefkatinle
Kimse okşamamış saçlarımı senin gibi çıkarsız
Doya doya kimsenin omzunda ağlayamamışım
Dökememişim derdimi kimseye
En kötüsü de kimseye doya doya annem diyememişim...

Yokuşunda bitmişim hayatın,daha küçücük bir çocukken
Her gördüğüm yüzü benzetmeye çalışmışım sana
Her duyduğum anne sözünden kaçmışım
Kırılmış ya en baştan kolum kanadım, kimseye bakamaz olmuşum
Her boşlukta seni aramışım dur durak bilmeden
Ve her gece yeni bir silûetle girmişsin rüyama
Teselli etmeye çalışmışsın ama nafile...

Yokuşunda bitmişim hayatın,daha küçücük bir çocukken
Önümden annesine sarılan çocuklar geçmiş
Kalakalmışım orada,bir kere bile sarılamamışım ben
Kaçmışım,saklanmışım,ölmüşüm,dirilmişim tekrar tekrar herkesten uzakta
Yalnız kalmak istemişim ta en başında olduğum gibi
Eş,dost,akraba bahaneymiş, tutar mı hiç senin yerini?
Neyse annem sen rahat uyu,beni de merak etme sakın
Bense şimdi yaşamın kifayetinin,ahlakına ağır geldiği yerdeyim...

Yokuşunda bitmişim hayatın,daha küçük bir çocukken
Bitenler anlar halimi...
Annelerin yeri hep ayrı kalsın yüreklerde, hep hatırlansın isterim,
Kıymetlerini bilelim elden avuçtan kaymadan,
/////////////Saygılarımla tüm Annelere...