Seni Düşündüm İçerde

Eski yunan
filozoflarından
bir heykelim
aslında,
başım öne düşmüş
düşen başımı
elim tutarken
ben yine seni düşünüyorum...

Özgür bıraka bilirim düşüncelerimi
zaten suçum düşünmek,
hatırlamanı istemem
kara zindanlar arkasında
duran suretimi...
beni hep o ilk gün ki gibi hatırla
ben hatırlayamıyorum öyle kendimi...

Bir tutam
deniz kokusuna hasretim şuan,
gelemediğim şehrin...
seni hep orada düşünüyorum
çiçekli entarin ile
çamaşır asıyorsun terasta,
işte bu yüzden
korkmuyorum biraz da,
bir gün asılırsam
çamaşır niyetine
dar ağacında...

Bizim burda
güneşe asılamıyor
çamaşırlar,
senin bıraktığın
kareli gömlek
tertemiz asılı
yatağımın başında,
eğer bir gün karar çıkarsa
onu giyeceğim dar ağacında...

Seni düşünmeden ölürsem
demek boşuna yaşamışımdır
ama ben bu ihtimali
çok zayıf görüyorum,
sen olmasaydın
içerde zaman geçmezdi
ve ben ölümü bu kadar
tahmin edemezdim...