Seni Hâla Seviyorum

Her gidişin yüreğimden bir parça kopardı
Yarısı bestelenmiş bir şarkı gibiydin
Her seferinde yarım kaldı cümlelerin boğazında
Yasaktı sevgi sözcükleri diline
Yarım yamalak ezgilerle yaramı sarıyorum kimseler duymadan
Geceyi yaran siren seslerinde

Hep güneşi ıslatıp
Ay ışığında kurutmaya çalıştın
Kimsesiz gecenin hüzün esintilerinde
Doğurup
Sokağa bıraktığın
Kime yazıldığı bilinmeyen
Hasret kokan, sahipsiz şiirlerin gibi

Hep seni düşündüm
Dudaklarına bir yudum sevgi damlatırım diye
Geceleri çok bekledim baş ucunda
Kendimi mahkûm ettim yokluğunun pençesine
Ve ben seni!
Hâla çok seviyorum...