Seni Kaybetmekten Korkuyorum

Seninle tanışmamızın hikayesini hatırlıyor musun
Hani yağmurlu bir geceydi
Issız bir sokakta tek başına yürüyordun
Bardaktan boşalırcasına yağan yağmurda şemsiyen bile yoktu
Korumasızdın seni korkutmak istememiştim
Sadece şemsiyenin altına davet ettim seni
İşte o sırada gördüm gözlerini
Yağmurda bile ağladığın farkediliyordu
Bana tek söylediğin; hepiniz aynısınız
Sana farklı olduğumu göstermek için o gece çok uğraştım
Yüzünde ufakta olsa bir tebessüm görmek istedim
Başarmıştım bana yüzünün gerçek güzelliğini gösterdin
Beni bırakma sakın deyişini duydukça sana sarılmak istedim
O gece yağmurda sabahlamıştık
Seni bir daha görememekten çok korkmuştum
Ama bu sefer sen geldin buldun beni
O zaman anladım seninde beni bırakmak istemediğini
Taki o gece gelene kadar
Senin yine mutlu olduğun bir andı aslında
Ama benim ufakta olsa kifayetini düşünmeden kullandığım bir cümle
Senin ıslak gözyaşlarına boğulmana neden oldu
Evet bıraktın beni o gece
Sabahı zor gördüm aslında seni düşünmekten
Nasıl öyle bir hata yaptım diyerek geçti gecem
Senin sevgine güvendim bırakmadım seni
Sende bana sevgini kanıtladın
Beni bırakman fazla uzun sürmemişti
Çok heyecanlanmıştım ne söylemem gerektiğini bilemiyordum
Seni çok seviyorum bırakmayalım birbirimizi yeterli olmuş muydu
Sanırım olmuştu hala benimlesin
Ama ben hala kifayetini düşünmeden cümleler kuruyorum
İstemeden de olsa seni kırıyorum
Senin karşında dik duramıyorum aslında
Bana destek olmanı istiyorum
Beni hiç bir zaman bırakmamanı
Korkuyorum aşkım;
Sensiz kalmaktan, sana acı çektirmekten
Rüyalarımda bile görememekten korkuyorum...