Seni Kendime Yeğlerim

Özü yalan dolu bir söz olup
Cümle olarak uçmaktansa
Gözünde köz bir kalp olup
Yaşamı ölüme yeğlerim...

Gururu ezilmiş yüreklerde acı olup
Can yakmaktansa
Saçında tokan olur
Kokunu hayata yeğlerim...

Güz mevsiminde yağmur olup
Aşıkları ağlatmaktansa
Giydiğin güzel elbisen olup
Mis kokulu tenini bulutlara yeğlerim...

Hasret bahçesinde açan çiçek olup
Gözyaşlarını tomurcuk açmaktansa
Kollarımı açarak yolunu bekleyip

Seni kendime yeğlerim...