Seni Öpersem

Seni öpersem, dikeni batar gülün.
Ağlar içimde yaralı bir ceylan,
Yemyeşil bir sevda solar içimde.
Sonra dikenleri ayıklar gece,
Yüreğin, bembeyaz narin ellerinden...

Seni öpersem, yanar dudaklarım.
Bir dahanın hasretinden,
Bir yığın olur içimde özlemin.
Susturmak istesem de seni her zerremden,
Nasıl titreşir sesin tenimde; anlatamam...

Seni öpersem, gökyüzü kararır.
Duman duman bulutlanır gözlerim,
Yıkanır gözyaşlarında yıldızlar.
Bir büyük fırtına olur çaresizliğim,
Sonra aşk, tüm sıfatlarıyla sele karışır.

Seni öpersem, izin kalır, senden gidemem.
Kanar yüreğimde yüzün, dayanamam.
Bir tutsak gibi kelepçelenir ruhum, ellerinde.
Sonra yolumu bulamam, lambaların kör ışığında,
Pişmanlığa ırgat olup, sonsuzluğunda sürüklenirim.

Seni öpersem...?

En iyisi git sen!
Ben, benden vazgeçmeden...