Seni Sana Anlattım

Ben miydim bir akşam ardıma bakmadın giden
Bırakan tüm sevgileri arkasında
Yok eden tüm sevinçleri yakan yıkan
Düşünmeden çekip de vefasızca giden
Vuslatları yok sayıp hasretleri koyan araya
Filizlenen ümitleri kıran ve filizlenmesinler
Tekrar diyerek çiğneyen...
Ben miydim...

Neydi korkun ne idi seni kokutan...
Sevdam mı...yüreğim mi...
Yoksa tüm aykırılıklar mı idi seni korkutan
Cesaret dediğin bu mu idi...
Veya sevmek koşulsuzça...

Hep yalanmı idi söylediklerimiz
Boşunamı idi yıldızlara anlattıklarımız
Ve beyhude mi idi gecelerce ağladıklarımız.

Bir hevesmiydi yoksa , tatlı bir heycan
Bu olgunluğa rağmen yalancı bir ikinci bahar mı?

Derdin ya hep...
Sanma ki gedersen geceler boyu ağlıcağım diye...
Sen zaten ağlayamasın ki. Sen zaten sevemesin ki...
Nasıl ki ölmek doğmakla başlıyorsa canim
Ağlamakta sevmekle başlar...
Ama sen AĞLAYAMASSIN...

Sen bilmesin ne çeker sevenler
Bir çağlayan gibi akarda silemezler
Geceleri mekan eyler, yinede bildiremezler
Sen bilemesin ne çeker sevenler

Seni bazen bir yıldız kaymasında
Bazende bir fidenin tatlı meyvesinde arardım
Bazen de kızımın tatlı gülüçüğünde görürdüm seni..
Ama hiç görmezdim seni arkan dönük giderken.

Ne sensin erken gelen ne benim geç kalan
Sevmek sığmaz çünkü yaşa başa...
Koyamasın onu bir küçük tasa...
Engeller çıkar belki karşısına...
Ama yinede sever sevecekse seven...

Kumar değildi aşkımız hele helal hiç....
Masumdu duygularımız tek şuçumuz...
Kaybeni olmadın AMA KAZANANI hiç...
İki zara kalmadı sevdamız hiç...