Seni Sensiz Sevmek...

Bekleme bir gün döner diye.
Ben alıştım seni sensiz sevmeye.
Sende alış!
Alıştırır hayat.
İncinme!

Az yemek gibi oluyor.
Az su içmek.
Bazen onu da içememek..

Önemli bir şeyi unutmak gibi.
Ya da yağmurlu havada şemsiyesiz dolaşmak
Öksüz çocuk çaresizliğiyle.

Gecelemek bazen kaldırımlarda
Tüm ıslağına rağmen katlanmak..
Soğuğu iliğinde hissetmek bir yerde.
Ama her şeye rağmen
Seni sensiz sevmek
Yaşanır güzellikte...

Bazen tanımadığın limanlara demir atmak.
Kardeş bellemek çakıl taşlarını,
Sektire sektire denize fırlatmak.
Aramadan sadece beklemek bir dost yüzünü.
Bir ağaç gölgesine oturup,
Sıkılmadan sadece beklemek gelecek bi rüzgarın
Koluna girmesini.
Ve her şeyden çok bir akşam sefasının
Yarın güneş yeniden doğacak demesini...

Martılara simit ismarlamak
Son yüzlüğünle.
Güvercinlere ise buğday.
Yararlı hissetmek kendini belki de,
Hissedebilmek...
Seni sensiz sevmek
Bence gerçekten yaşayabilmek...