Seni Sevdiğimi Sandığım Kadar Yanılırım

İçim içimi yiyor bazen...
Boşa geçen günlere kızıp
Birkaç sitem var maziye dönüp bakınca...
Olur, olmaz yere ayrılıklar,
Ardı arkası kesilmeyince susar cesaretim...

Kırılırım yok yere seni düşününce...
Anlatmayınca seni sessiz kalırım yokluğunun ortasında...
Bir yok olup bir doğarken içimde,
Konuşunca sana koşmak...
Sana koşmak zor geçmiş vakitlerin arkasında
Birkaç hüzün tanesidir gözyaşlarının matemsiz sabahı.
Bir gece uyanınca aramadan ellerini,
Yetişebilmektir beklemeden affedilmeyen suçları,
Yüz üstü bırakıp giderken...

Tanımadığım bir şehrin isimsiz caddesindeyim...
Belki de o şehrin gizli öznelerinden biriyim...
Kim bilir belki de seni ararken bulamadığım;
Koca bir bilinmezin ta kendisiyim.
Bakınca sana dair tek cümle canlanıp alevlense,
Kendimi kaybedip bir, bir umutlarım tükense,
Seni özleyip, bir an içimden sadece seninle olmak gelse,
Seni sevdiğimi sandığım kadar yanılırım!