Seni Severken Kendime Kayboldum

En fazla gideceğin kadar sevmeliydim seni.
Şimdi bütün sokakları karanlığa gömülmüş bir şehir gibiyim.
Seni severken,
Kendime kayboldum...

Gittin mi?
Terk mi ettin şimdi bu dışı kalabalık yalnızlığımı!
Hani bu şehir en çok da sen varken kalabalıklaşırdı ya,
Şimdi ne yana dönsem,
Herkes senden ayrılmış gibi.....

Bu durakta bunca zaman seni bekledim yalnızca..
Hiçbir gelenin arkasından gitmeden..
Ve it gibi titreyerek, Üzerimden geçen bütün mevsimlerin altında,
Durmadan adını sayıkladım..
En üzüldüğüm vakitlere denk gelen kahkahaların,
Kulaklarımda hiç bitmeyen bir acının senfonisini çalıyor her gece..
Bundan bu kan çanağı gözlerin kaçması bütün bakışlardan..
Uzak iklimler ısmarlayamıyorum artık dudaklarıma.. Nerede bir kış varsa, ben oradayım..
Dudaklarıma değen bütün izmaritlerde yokluğunu çekiyorum içime.
Bu şehir sen yoksun diye sessiz biraz da.
Hiçbir yüz sana benzemiyor.
Ayrı yerler de uyanıyoruz..
Ayrı şehirler de.


İçime düştüğün yerden başlıyor,
Bütün bitmek bilmeyen iç kanamalarım.
Hiçbir acı senin yerini doldurmuyor.
Bütün iç sesleri kesilen bir çocuğun ağlamasına dönüşüyor
Dudaklarımda sana biriktirdiğim özlemler.
Dinlediğim şarkılar ele veriyor,
Sırtımda taşıdığımı bu yaşam dışı yaşanan gidişin öyküsünü.
Yarı aksak bir kalple,
Gidebileceğim hiçbir uzaklık yok artık.
Gittiğin yer de bekliyorum..
Oysa biliyorum,
Bu gidişin dönüşsüz bir terk edilişe kesilmiş bir bilet olduğunu.


İçi boş şehirlerden geçiyorum her gece.
Yüzümde jilet kesiği bir ayrılığın izleri okunuyor,
Kilometrelerce uzağımdan.
Tanımadığım insanlar geçiyor içimden.
Ben ki;
Yarı sancılı geçen çocukluğumu,
Kirpiklerinden yapılma bir salıncakta uyutuyordum.
Gidişinle göz kapaklarından çocukluğumla beraber düşen,
Bütün kirli geçmişin sorguya çekiyor beni,
Duvarlarına kokunun sindiği karanlık bir şehir de.
Biliyorum; Hiçbir otobüs beni sana götürmeyecek.

Sen ki bu aşkın en uzağından bile geçmiyordun.
Uzaktın her sabah uyanmanı beklerken seni izleyen gözlerime.
Ben sana bir şiir yazarken,
Sen o şiir de hep başka bir adamı arıyordun.
Ve ben kanıyordum durmadan..
Söylesene hangi unutulmaz aşkın,
Kurtarıcı kahramanıydım ben senin için.
Artık hiçbir masalı biriktirmiyorum dudaklarım da.


Nasıl olacak bu şimdi.
Ben seni severken,
Sen hep bir başkasını mı sevecen...