Seni Seviyorum Derken

Karası düşmüş yüreğimin
vurgun kerteleri yemiş uzakara adın
bu gün kalkışına izin vermiyordu
uçurtma hayalime mavisizdi gökyüzün.

Balkondaydın
saçlarını rüzgarın tarağına bırakmış.
Serseri hava gezinirken uğramış
lodos kılığında
tüten zehirli dumanlar ciğerime sızıyor.
Monoksitli ölüm soluyorum.
Kıyım bu kurduğum aile hayalinin ocağını
yıkacak bilmiyorsun.
Sonra gazatelere bile çıkmayacak
adlarımızın üzerine es geçilecek
yine de bilmiyorsun.

Kulağımı çekerken maziden kalma ezgiler
umudun gülücükleri dudağının kenarından kaymış
ardındaki sehir fotoğrafı yarım uykulu.
Arbalar yollarda ateşten bir nehri gibi
akıyor şehrimin krokisinden.
karanlık gözlerim İstanbul'ca kalabalık
gölgeler toplanmış etrafımda
hepsi sensin içindeki senim hangisi
g ö r e m e d i m.
Yoksa sen hayalimin tüzel kişiliği
bile d e ğ i l m i s i n?

Birazcık eğilsen dudağına karanlık ufuk
koyu pastel rujuna islak bir öpüş takacak.
Ufuk öpmeye razı ki gözleri çakmak çakmak.

Sevdiği sözleri yaralayacak bir şair
--sırf senin için---
daha önce kullanmadıklarından bulup
bir kalıba sokarken.

Asiydi, bir zaman, sevda
kurguları ona göre değilken
ne çok boşamıştı aşk üstüne
küçümseme kahkahası.

Zaman değişimi -kuralsızlık-
çocuğunu meşru doğurmuştu,
ve çömez sürüleriyle gezmiyordu
keskin yargılar küpüne
zarar vermemek adına.
Herkes pandomima ezberlerini
ustalıkla oynuyordu..

Ben konuşuyorken bir şiire
sen susuyordun bin hayalinde.
sözlerden çok içindekini seviyordum.
__şimdi ne kadar anlamlı
__aşka sözler yazmak, derken
haberin olmuyordu
__seni seviyorum derken