Seni Sevmek

Seni Sevmek; tomurcuklanmanın ilk anıdır.
Dallanmaktır gök semanın derinlerine.
Meyve vermektir hayata.
Kök olmaktır tüm güçlere, güçlüklere...

Seni sevmek; aranan huzura dokunmaktır.
Mutluluğu kovalamaktır sonsuza.
Ağladığında gözünden sızan olmaktır.
Gönlüne dökülmektir sağanakçasına...

Seni sevmek; umuda kanat çırpmaktır.
Kara bulutları dağıtmaktır azimle.
Soluksuz yokuşta nefeslenmektir.
Vaveylalar arasından geçmektir sessizce...

Seni sevmek; al olmuşluğundan utanmaktır.
Hayâ perdesini gizlemektir yürekte.
Çıplak bir ruhu giydirmektir.
Saklamaktır en kalın giysilerle...

Seni sevmek; yeniden sana âşık olmaktır.
Gözlerini, gecelere bezemektir yıldızlar yerine.
Şakıyan dillerinle kendinden geçmektir.
Musikinin dönülmez akşamının seherinde...

(S)eni sevmek; sevdanın yüreksiz sahilinde,
(E)l ele sarmalamaktır deryayı.
(N)ihayetine ulaşmak için direnmektir.
(İ)lkin olmaktır; olmandır ilkim...

(S)eni sevmek; delicesine yüreklenmektir.
(E)nikonu düşünmektir vakti önemsemeden.
(V)arlığına bu canı düşünmeden feda etmektir.
(İ)nlemektir sensizliğin sönmeyen ateşinden.
(Y)erine hiçbir canı koyamamaktır.
(O)ymaktır gecenin sensiz gözlerini.
(R)üyalarda vuslata kulaç atmaktır.
(U)ğurlamaktır gönüldeki mutsuz yarınları.
(M)utlu olarak yeni güne ulaşmaktır...