Seni Sevmek Gelir Aklıma

Direnir üstümüzde
bir rüzgâr ki derin
ve zorlar gözyaşları ağlıyarak.
Açılır serin sularından
varlığının beyaz nilüferleri
ve içerdir serinliklerini
su gibi aziz
uykusuz sabahlara kadar.
Öpülmesi,

dudağında bir şenlik odu,
yanık bir türküdür kalan
özlem dolu yüreğinde.
Sezme derinliğindedir
kısık coşkun,
hüzün gibi duran bakışın.

Seni birden sevmek gelir aklıma
denizleri ve şarkıları avutmak için.
Uçurabilsem uzun bir uykuyla
ay ışığında kadınlık memnunluğunu
ve yatırabilsem seni kollarımda
uzun, bunaltıcı gecelerin sessizliğine.
Seni anlatmak için gelmiş gibiyim
ve kucaklardım gecelerini
ay ışığına yazdığım şiirlerle.
Ter damlası mısralarım
okşardı seni
uzun yıllar düşüncesiyle.

Seni sevmek gelir hep aklıma
öyle hafif, öyle derin
ay ışığına sarılırken
ve uyanır başka yerlerimiz
kaybolan hislerden evvel.
Acı bir tiraddır aşkı yaratmamız,
buğulu, eriyen bir senfoni
kadar tuhaf.

Çatırdıyor şarkıların ürpertisi
ve belâlar getiriyor Sonbahar yaşım.

Dallarda unutulmuş

elmanın tadı gibi,
ısırılarak yenesi
oynaşlar Sonbaharı kız.
Bir elin aşkı yaratan
öteki elin ölümü

binbir parçaya yırtan kız.
Ne zaman baksam
döner durursun ortalarda
ve isterim seni öyle bir tutkuyla
şarkılara dökeyim.
Can çekişiyor düşlerimde
ay ışığı dolanışın.
Ve seni sevmek ister birden
işlenmiş yazılarım.
Mısralarımsın artık
Elen'si kadar Ronsard'ın.

Uzanmışsın kımıltısız
ve indirirdin beni
dolaştırmak için
saf saf gecelerinin tenhalıklarına.
Düşelim isterdim
öpüşlerinin boşluğuna
varmak ulaşmak için
yokluğunun uzak ufkuna.

Ve gitme,

bütün şarkıların sonunda,
gitme, öyle kal,

biriken mısralarda
bir yığın eksik kitap gibi.
Öyle, benim dilimin ucunda,
gündüz fikirlerimde,
gece hayallerimde,
gülüşünün akar derelerinde.
Öyle, şiirler gibi eksik
ve yıldızların ömrü kadar uzun,
sonsuz, çok derin
uyur zaman bir yerde.