Seni Terkediyorum

soluğunu koynumda gezdirirken yitiklerimin
kaç kırkikindi geçti saçlarımdan bilmiyorum
kaç kez kalbimi parçalayıp attım küstürüldüğüm akşamlara
mezarlıklar astım omuzlarıma
kaç kez

korku çağlayan bir ırmaktı
her gece uykularımı karabasanlar dolaştı
kamçılar indi
kamçılar kalktı sırtımdan

kılı kırk yardım
bir yanı ateş, bir yanı barut
bir hınçla çıkarıp koynumdan azat ettim soluğunu öfkemin
yıktı yarattığın dağların bilge duruşunu

parçalayıp attım yüreğimi küstürüldüğüm akşamlara
bundan böyle başkasına anlat çocukluğun acımtırak öykülerini
birlikte tuttuğumuz uçurtmanın ipini bıraktım
nefret ürettim, kin büyüttüm
buz dağına döndü dilim

varsın fersiz kalsın
çıkarıp attım gözlerimden bıçak sırtı gözlerini
çırpınsın dursun ellerin serin suların derinliğinde
yokluğumdan yokluk alsın

ne başka düşlere bağırırım, ne yaslanacak omuz ararım
biletine binsin, varsın gürültüsüyle gelsin yalnızlığın yatağı
duruyor yanı başımda yıllanmış ölümün tomurcuğu
patlarsa patlasın

acıları yedire yedire
kırdım kırk yıllık korkunun çemberini
ateşine düştüğüm denizlerde boğacağım sevgimi
korkmuyorum yanmaktan
yüreğim alazıyla dağlar gözlerimi

çiğ tanelerine bulanmış sesimle
sıyırdım etimi kemiklerimden
fazlasıyla yaşadım payıma düşen acıyı
hesabı ödedim
borcum kalmadı
kapadım yüzüne kapıları
ne cehennem korkutur beni artık
ne ölüm çığlıkları

sızılı susmalara tapınmanın alemi yok
ciğerin can suyunu çoktan kuruttu zaman
vurup hayatı şahdamarından
kanı yaraya karıştırıp
yarayı kana

seni terkediyorum