Seni Ütopyolu Sevdaya S/attım

ilkkez yürekten b/aktım
soylu mör çiçekli b/akışlara
kalbimin acı esen sevgi tellerimle

ilkez gönülden arzumladım güzel sevgine bir gülüşle
dağlarına bahar gelmişken öptüm gözlerinden
koşarak y/amaçlarında ağlayan peri güzeline

aşkın dergahına kaldım sensiz ruhumun ikizi savrulur uzak tenhalara
deniz sularına dalgalar sesi yükseklere vurmuyor
kıyısı çokmuş dağ yamaçlarında
deniz durulmuyor sesimin çığlığına k/alıyorum

uğultusu yürek yangınlarında sessizce baktığım duvarlar ağlıyor
sen görünürken sensizliğin varlığı karşımda durur...
içimde yanan alevlerin sönmüyor anlasene...

sen işini bilmeyen bir divane gözümde tütensin
sevdam başıma bir ömürse çok sevmekten pişman değilken
aşk düştün kışın soğuyla yetik gönül zincirime bağladın
şimdi seni dağlarıma kamp kurmuş baharımla yaşıyorum

aşk beyhudesi artısı ulaşılması dok sözlere
sevda yeminleri
suyun deresine heyalan kaplarken
b/akmayan gözyaşımla aslı gibi sevdama k/alışınla
ölüme durmuşsa gönül zinciri yürek sularım açar okyanus misali

yağmurlar arasında dertli başıma taşlar vurur
rüzgarlara esen yellerin yüzüme vurur durur
yollar yürümekle aşınmıyorken hayallerimle koştum
ömür dediğin geçti baharlarda sonu kış olsa da

bir daha akmasın ne aşkın a'sı nede ömürün ö'su
yaşam kalır anılarımdan senin adın olsun güzelim
yüreğimin y/asında adı yazılsın nazlım diye başlayan...

yaban şiirlerin yaban ruhlarına z/amansız yeminler
dualar beyin fırtınası yorgun tenhalarda bazen gülüyorum
acıyan yaralarımla
ruhumla kayıp oluyorum bu alemin sonsuzluğunda

insanın çivisi çıkarken kör gözler görmez dünyayı
boş bir dünya hevesiyle düşer yollar dumanlı
ben seni çoktan tozlu yollarda unuttum
senli ütopyolu sevdalara s/attım
gülüm...

14*11*12*Karataş