Seni Yazmak

An gelir
Yaprak yaprak dökülürüm
Toz tutar yüreğimin kuytuları
Gül yaprakları kurutulmuş
Birkaç duygu cümlesi için
Yazık...
Kendimi yazıp tüketmek istiyorum
Kelimeler elemle sarılıyor kalemime..
Dur!
Aşkı anlatayım diyorum
Bildiklerimden bilmediklerim çok.
Eksik kalmış sol yanım
Acılara boğayım kalemimi
Kırılır s/enli dizelerim...
Dize dize isyan eder sonra!
İstanbul diyorum!
Aşkın şehri,
Kuytularda hayat yaşatan liman..
Yalnızlıktan başka aşkı yok ki...
İçinde;
Gönlü yıkık yaşamlar
Hep isyan...
Kendime sarılıyorum
Benden öte karmaşa yok
Ben kimim ?
Bir sen dolu cümle için
Sensizliğe boğdum kendimi
Yine de
Varamadı kalemim sana
Tenim dokunamadı tenine..
Bir harf daha sen dolduramadım
Yalnızlığıma...
Gün batımı kadar matem dolu isyanlarım
Güne uzanmayı dileyen
Bir sanrı gözlerimde
Bir oyunun en can alıcı noktasında
Perde d/izlerine kapanır
Senli bir cümle kurmak demek...
Özgürlüğün kanatlarına sarılmaktır
Ahir dileğimdir
Seni yazmak...
Sana varmak...