Senin Adın İstanbul

Henüz vakti değil, dur!
Bıkmadan sana harcıyorum yollarımı.
Bitmemelisin bu son durakta,
Bir durak daha ötede buluşmalıyız seninle...

Adın İstanbul, saçların kız kulesi edasında
Denize karşı gözlerin var senin,
Dokunmaya kıyamadığım bir de tenin...

Ayrılık sarsa da yeditepeyi,
Kulaklarım sağır olsa da sessizlikten,
Ve sensizlikten tükensem de,
Senin adın İstanbul,
Kurtuluşum sensin denize karşı gözlerinle...

Henüz vakti değil, dur!
Bir sonraki durakta karşımda olmalısın
Hazır değilim ayrılmaya liman, liman
Yosuna bağlatmadan yüreğimi
Bir sonraki durakta kokunu da bırakarak kıyılarıma,
Sadece dokunamadığım teninle buluşmalıyım...