Senin Eserin

bir daha düşmezsin elime
geçmezsin sokağımdan ışıksız
senin yüzün böylede güzel, doğurgan bir anneden farksız
isli bir lamba
eski bir otobüs durağı
balyaj atılmış bütün köşebaşları
kürtajsız bir fahişenin yatağıyım
onikiden sonra sarsıntılı
çek tetiği tereddütsüz
tutuştur bedenimi kibritsiz
parmaklarımdaki yanık kokusu senin eserin olsun...





yüzümü akıttım asfalta
güneşle birlikte eriyen tenimi
saçlarının boşluğundan tutup
sürükledim yokluğunu lavaboya
fayanslarda paramparça aşk
kan izleri
bu can'daki ölüm senin eserin olsun...





duraksadım evin kuyucuklarında, postalsız
delilikle dahilik arasında bütün tutkular piyano tuşu
bana doğru kırbaçlı bütün bakışlar
acısı dizlerimde ayrılığın
dizkapaklarımda kırıklar
tüm vücudumda morluklar
ve oluk oluk akan kandır anılar
çığlık atıyor içimde deli bozuk manyak
süzül şimdi mideme iç yakıcılığında kanyak
sende ne duruyorsun öyle pervazsız
mikrop gibi yay şimdi yaşattıklarını vücuduma
tükenerek eriyişim senin eserin olsun...







black_1