Senin G/azabından Sana Sığındım

__
sen gül,şen ola vakitlerin
olmaya hiç hasretin!
__
bana düşer şiir karası
yürek yarası bu zamana boyun eğmek
bana düşer her nefeste bir iççekiş devirmek!

basiretim bağlandığından bu yanadır
ensemde örselenmiş bir anıyla çevrilir yollarım
pusular kurulur gün ortası 'sen' deyişlerime
sendeleyişlerimden düşerim
ömrümün kapanmış perdelerine
ardından bir şiir dallanıp budaklanır
_şair zamanlarım koynunda kundaklanır!

yelesine hüznüm takılırken
son sürat koşan zamanın
hasretinden geriye gözyaşı kalır
_sen ne dersen de!
girdaptır yokluğun
ilk celsede söylenir taş duvar mahpusluğum...

kapanır perde!
canım kirpiğinin düştüğü yerde!
mahpusum!
puslanmış usum kimedir sen söyle!

çok geçmeden vakitler,
gece öfkesini üstüme örter
ziyan olan o düşler
o körpe seslenişler
dönmeyecek gidişler
__hangi yeredir böyle?

hangi soysuz parmaklık ket vurmuşsa vuslatıma
hangi ayaz çarpmışsa d/ağladığım zamanıma
her birine söz ola
başkaldırım duyula!

pencereme gölgen düşer
küf tutsa da nefesim
yüzümdedir gözlerin
yorgun düşerken sabahlara kirpiğim
ellerinde ısınır şu buz tutmuş yüreğim
omzundadır ikbâlim
dizlerindir beşiğim!

(üstüme devrilirken yokluğunun külfeti / sevdam bu külfeti seninle olan ülfet bildi!)

SENİN G/AZABINDAN SANA SIĞINDIM SEVGİLİ/CAN
6 nisan