Senin Gülüşlerin Beni Benden Alıyordu

Ne zaman adını duysam
Bir acayip oluyordum,sessizlik tövbekar bir yemindi
Ürpermek,benden kalanlar.

Adınla başlayan her cümle
Anlamsız anlamsız bana sırıtıyor, duraksatıyor
Neticesini bilmediğim
Olacaklara için için kederleniyordu.
Bu bekleyiş zapt etmişti bendekini,
Bir acayip olmuştum.

Aşk romanlarında ki
Kahraman çocuklar gibiydim
Hep heyecanlı hep romantik.
Adını duymak bile, süperkahraman etkisiydi,
Bir acayip oluyordum
Beni benden almıştın artık...

İlk bekleyişti benim ki
Efsanevi olmalıydı ve olacaktıda
Hoşumada gitmişti besbelli,
İçimsıra güneşli gözlerimde
Senin gülüşlerin beni benden alıyordu
Hatta almıştı da,
Bir acayip oluyordum...

27 Eylül....