Senin İhanetini Sevmiyordum

İnandığım davam için,küçük kıvılcımla büyük yangınlar çıkartan,
Dağlardan ovaya inip,ölümden ölüme koşan benim.
Karanlık usul usul inip ,geceyi hazırlarken,
Atımı çatlatırcasına sana koşan benim.

Belleğimin derinliklerinde uzun ve silik bir imgen kaldı hatıra,
Balmumundan bir kalıptın ve için boştu dışın gibi,
Ne olur anlatma bana kendini boşu boşuna
Hiç bir entrika,hiç bir yalan,rica,sızlanmayla kandıramazsın beni,

Taşları birer birer özenerek koyduğum fildişi kulem yıkılırken,
Altında kalan yüreğime,ve uğradığım ihanete üzüldüm ben,
İhanet rüzgarının sürekli dövdüğü barikatım hızla çökerken,
Sendeki gerçeği görmeğinin,beni ne kadar sarstığını gördüm ben.

İlmik ilmik ördüğüm hayali bağlar,gerçek bağlarla yıkılırken,
Rüzgarın anaforlarıyla,dalgaların akışının buluştukları yerdeyim ben,
İstesen de,bana gelmek için çırpınsan da oltadaki balık gibi,
Kazanamayacağı bir yarışa girmek için gücünü yitiren kaplumbağasın sen.




Şa.07.12.2009