Senin O Gözlerin Beni Vuruyor
Beni öldürecek gibi bakma yâr
Senin o gözlerin beni vuruyor
Yüreğinde yerim bu kadar mı dar
Hep acı sözlerin beni kırıyor
Ben yârin elinden bir dolu içtim
İçtim de doluyu kendimden geçtim
Bilmedim ben nasıl ateşe düştüm
Bu can bu bedende yandı yanıyor
Ben nasıl inandım ben nasıl kandım
Daha düzen tutmaz yıkıldı bendim
Sevdana düşeli yandıkça yandım
Yüreğim elinde her dem kanıyor
Bülbülüm hasretim goncaya güle
Yâr odur ki yârin yüzüne güle
Beni öldürecek bu dert bu çile
Dalımda yaprağım gülüm kuruyor
Dermansız derdimin yoktur ilacı
Bitip tükenmiyor bu arsız acı
Artık çağla dökmez ömrüm ağacı
Benim aklım hala sende duruyor
Gönülde yer yoktur derde mihnete
Kader aldı attı beni gurbete
Ayrı mıyız gayrı mıyız kime ne
Eller yine seni benden soruyor
Ozanca bağrımda dert kucak, kucak
Delidir bu desen kim inanacak
Nerde arayacak nerde bulacak
Gönül can verecek canı arıyor
Fevzi Cahit
Ozanca/İzmir
çok güzeldi kutlarım
Güzel bir şiir,aşk gözlerde başlayıp kalpte yolunu buluyor,ellerine sağlık Fevzi bey tebriklerim senin için...